تریکومونیازیس /بیماری مقاربتی تریکومونیازیس چیست، چه علائمی دارد و چگونه درمان می شود؟
تریکومونیازیس
تریکومونیازیس (به انگلیسی: Trichomoniasis) یا تریکومونا یکی از عوامل شایع عفونت مهبل است و جزء بیماری‌های آمیزشی محسوب می‌شود که توسط تک‌یاخته تاژکداری به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود. انتقال بیماری به طور عموم از طریق مقاربت و در مواردی از طریق تماس مستقیم، یا استفاده از ابزار و وسایل مشترک می‌باشد. مطالعات نشان می‌دهد که این بیماری تا حدی خطر انتقال ویروس HIV را افزایش می‌دهد.
در سال ۲۰۱۰ تقریباً ۱۵۲ میلیون نفر (۲٫۲% از جمعیت کل دنیا) مبتلا به تریکومونیازیس وجود داشته است.شیوع بیماری در زنان (۲٫۷%) بیش از مردان (۱٫۴%) بوده است.
تریکومونیازیس چیست؟
تریکومونیازیس (Trichomoniasis) یک بیماری مقاربتی است که توسط ارگانیسم های کوچکی به نام تریکوموناس واژینالیس به وجود می آید. اغلب زنان به این بیماری مبتلا می شوند اما مردان نیز می توانند به این بیماری مقاربتی مبتلا شده و ویروس را از طریق رابطه جنسی به شریک جنسی خود منتقل کنند.
تریکومونیازیس چقدر شایع است؟
تریکومونیازیس شایعترین بیماری مقاربتی قابل درمان در بین زنان جوان است. تخمین زده می شود که سالانه ۷٫۴ میلیون مورد جدید ابتلا به بیماری مقاربتی تریکومونیازیس در بین زنان و مردان در آمریکا بروز می کند.
علائم تریکومونیازیس چه چیزهایی هستند؟
اغلب مردان مبتلا به این بیماری هیچ علائمی بروز نمی دهند و از آلودگی خود به این بیماری اطلاع ندارند مگر اینکه شریک جنسی آنها به این بیماری مبتلا شود و از این طریق به آلوده بودن خودشان شک کنند. اما در صورتی که علائم این بیماری بروز کند می تواند شامل موارد زیر باشد:
التهاب درون آلت تناسلی
ترشحات خفیف
سوزش خفیف بعد از ادرار یا انزال
بسیاری از زنان مبتلا به این بیماری با علائم آن مواجه می شوند. این علائم می توانند شامل موارد زیر باشند:
ترشحات زرد مایل به سبز همراه با کف و با بوی بسیار قوی از واژن
ادرار دردناک
خارش واژن
سوزش واژن
احساس ناراحتی در طول رابطه جنسی
درد در ناحیه پایین شکم (نادر است.)
این علائم معمولا ۵ تا ۲۸ روز بعد از آلودگی به بیماری مقاربتی تریکومونیازیس رخ می دهند.
عوارض تریکومونیازیس
اگر به بیماری تریکوموناس مبتلا باشید و درمان نشوید؛ ممکن است علائم بیماری تشدید شود، بیماری به سایر افراد سالم منتقل می‌شود و به علاوه ابتلا به بیماری تریکوموناس شانس ابتلای شما را به اچ آی وی افزایش می‌دهد.
تشخیص تریکومونیازیس چگونه است؟
برای تشخیص تریکومونیازیس ممکن است پزشک از شما معاینات بالینی و تست های آزمایشگاهی به عمل بیاورد. تست های آزمایشگاهی به منظور مشاهده انگل های بیماری زا و بر روی یک نمونه از مایع واژن و یا مایع پیشابراه انجام می شوند. تشخیص این انگل ها در مردان دشوارتر از زنان است.
درمان تریکومونیازیس چگونه است؟
اغلب برای درمان تریکومونیازیس از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده می شود. قبل از مصرف دارو حتما با پزشک مشورت کنید. همچنین انجام آزمایش های بارداری قبل از مصرف دارو بسیار مهم است زیرا که این آنتی بیوتیک می تواند به جنین شما آسیب برساند.
شریک جنسی شما نیز باید همزمان با شما به پزشک مراجعه کند و برای پیشگیری و یا درمان و جلوگیری از انتشار این ویروس تحت درمان قرار گیرد. علاوه بر این، افراد مبتلا به تریکومونیازیس تا زمانی که بهبودی کامل پیدا نکرده اند و تمام علائم آنها برطرف نشده است باید از برقراری رابطه جنسی امتناع کنند. حتی اگر احساس بهبودی کامل می کنید مصرف کردن تمام آنتی بیوتیک هایی که پزشک برایتان تجویز کرده است الزامیست.
اگر تریکومونیازیس شما درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟
تریکومونیازیس در زنان باردار ممکن است منجر به پارگی زودرس غشای محافظ کودک و زایمان زودرس شود. التهاب دستگاه تناسلی ناشی از تریکوموناس واژینالیس می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت HIV (در افرادی که در معرض ابتلا به این ویروس هستند) شود. تریکومونیازیس در زنانی که به عفونت HIV نیز مبتلا هستند می تواند موجب افزایش احتمال انتقال ویروس HIV به شریک جنسیشان شود.
پیشگیری از بیماری مقاربتی تریکومونیازیس چگونه است؟
برای کاهش خطر ابتلا به تریکومونیازیس این موارد را به یاد داشته باشید:
استفاده از کاندوم به روشی درست در هر بار رابطه جنسی
تعهد به خانواده و اجتناب از تعدد شرکای جنسی
اجتناب از برقراری رابطه جنسی با افراد سالم به منظور پیشگیری از انتقال ویروس (در صورت ابتلای خودتان به این بیماری)
اگر فکر می کنید که به این بیماری مبتلا شده اید از داشتن هر گونه رابطه جنسی خودداری کنید و به پزشک مراجعه کنید.
هر گونه علائم و نشانه غیر طبیعی در آلت تناسلی مانند ترشحات و یا سوزش هنگام ادرار کردن و یا درد غیر طبیعی و یا اختلالات پوستی زنگ خطری هستند برای شما تا از ادامه‌ی برقراری رابطه جنسی خودداری کنید و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. اگر پزشک ابتلای شما به هر گونه بیماری مقاربتی را تشخیص داد باید بلافاصله به شریک (یا شرکای) جنسی خود خبر دهیدتا آنها نیز جهت تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنند.