لنفوگرانولوم و نروم و گرانولوم اینگونیال/ بیماری دستگاه تناسلی /علت و علائم بیماری
گرانولوم اینگوینال
گرانولوم اینگوینال یک بیماری نادردرآب و هوای گرم بوده و بطور معمول به عنوان یک STD مطرح است.هرچند امکان انتقال ازراه دستگاه گوارش نیز وجود دارد. ضایعه پاپولی اولیه زخمی شده و بصورت یک گرانولوم نرم،قرمز،بدون درد که گاهی بایک لایه نازک و خاکستری پوشیده می شود درمی آید.گرانولوم در طول ماههای متمادی گسترش یافته و به آنوس و رکتوم می رسد.
غدد لنفاوی بطور متوسط بزرگ شده و بدون درد هستند.این غدد چرکی نیستند. عفونت مذکورمی تواند مزمن شده و بصورت یک بیماری طولانی مدت درآید که سبب ایجاد اسکارژنیتال،دپیگمانتاسیون و همینطورفیبروزلنفاوی و آدم ژنیتال می شود.سرطان در نواحی گرانولوماتوز گزاش شده است ولی چندان معمول نیست.
عفونت بوسیله یک باسیل گرم منفی بنام کالیماتوباکتریوم گرانولوماتوزیس ایجاد می شود.این باکتری ازآنجایی که یک انگل سلولی اجباری است،درمحیط های کشت رشد نمی کند لذا تشخیص این ارگانیسم با بررسی مواد تراشیده شده (scrubed material) با بیوپسی ازحاشیه ضایعه انجام می شود.دررنگ آمیزی گیمسا و رایت باکترها بصورت استوانه هایی که دو سر آنها رنگ شده است ودرون سلولهای پلی مورفونوکلئر قرار دارند(اجسام دو نوان) دیده می شوند.
درمان انتخابی این بیماران تتراسیکلین به مدت ۳ هفته است.
تری متوپریم/ سولفامتوکسازول،اریترومایسین و کینولون ها درمان های جایگزین می باشند.
لنفوگرانولوم و نروم
لنفوگرانولوما ونروم یک بیماری آمیزشی ناشایع است که توسط سروتیپهای L1 ، L2 و L2a یا L3 کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد میشود. این بیماری در اصل یک عفونت سیستم لنفاوی است. عفونت از طریق پوست وارد سیستم لنفی و غدد لنفی میشود. این بیماری ناشایع، بیشتر در کشورهای توسعه یافته خصوصاً در مردان همجنس گرا رخ می‌دهد.
بیماران ممکن است در مراحل اولیه زخم های تناسلی بدون درد داشته باشند که خود به خود بهبود می یابند (سه تا ده روز پس از عفونت) . در مراحل بعدی غدد لنفاوی متورم و دردناک در ناحیه کشاله ران ، اشکال در تخلیه لنفی ، لنفانژیت و لنفادنیت محتمل است. گاه پروکتیت و سرویسیت نیز دیده میشود.
دوره کمون این بیماری (LGV) ، دو تا پنج روزاست. بعد ازاین دوره،یک زخم بدون درد گذرا و اولیه در ناحیه آنورکتال بوجود می آید.دو سه هفته بعد غدد لنفاوی اینگوینال بزرگ و به هم چسبیده و درنهایت بصورت چرکی در می آیند.عفونت حاد ممکن است باعث ایجاد علائم عمومی گردد.
درصورت عدم درمان،عفونت وارد فاز سوم می شود که دراین صورت فاز انسداد گسترده لنفاوی ایجاد می گردد.این ویژگی همراه با ادامه عفونت باعث ایجاد فیستول و اولسردرناحیه آنال اورترال و ژنیتال می شود.زنانی که دچار LGV هستند مستعد تنگی رکتال می باشند.ادم والفانتیازیس ژنیتال خارجی وادم اندام تحتانی از جمله معضلات بر جای مانده جدی هستند.
لنفوگرانولوم و نروم در اثر کلامیدیا تراکوماتیس که یک ارگانیسم داخل سلولی است و از راه تماس جنسی منتقل می شود بوجود می آید. بطور معمول ایمونوتیپ های L1 تا L3 که باعث تخریب بافتی تسریع شده در شرایط invitro می شود عامل لنفوگرانولوم و نروم می باشند.تشخیص براساس کشت کلامیدیا از ضایعات ژنیتال یا غدد لفناوی داده شود.
اختصاصی ترین و حساسترین تست سرولوژیک برای تشخیص لنفوگرانولوم و نروم تست اتوآنتی بادی ایمونوفلورسنت است که در آن ایمونوتیپ های اختصاصی تشخیص داده می شود.نتیجه فیکساسیون کمپلمان (CP) در ۹۵% بیماران مثبت است ولی تست CF اختصاصی نیست.این تست ها در بیمارانی که LGV ندارند ولی قبلاً با سایر رده های کلامیدیا تماس داشته اند،بطورکاذب مثبت می شود.
LGV به رژیم درمانی سه هفته ای داکسی سیکلین،اریترومایسین، سولفی کسازول پاسخ می دهد.غدد لنفاوی بزرگ را جهت جلوگیری از درناژمزمن باید آسپیره نمود. در بعضی موارد برداشتن نواحی اسکار ضروری است.
تشخیص
چون کشت کلامیدیا دشوار است معمولاً تشخیص قطعی با آزمایشهای سرولوژیک و یا بررسی آنتی‌ژن کلامیدیا می‌باشد. یکی از بهترین راه‌های تشخیص جستجوی آنتی‌بادی ضد سرووارهای L1، L2 و L3 کلامیدیا تراکوماتیس توسط فیکساسیون کمپلمان یا میکروایمونوفلورسانس تست می‌باشد.
علائم بیماری آمیزشی لنفوگرانولوم ونروم
- ایجاد یک تاول ریز در ناحیه ی تناسلی (در مرحله ی اول)
- تبدیل تاول به زخم و ترشح مایع از زخم (در مرحله ی دوم)
- تورم غدد لنفاوی در نقاط مختلف بدن (در مرحله ی سوم)
- به هم تنیده شدن و سخت شدن گرههای لفناوی که در نهایت تشکیل فیستول می دهند (در مرحله ی چهارم )
- خروج چرک از فیستول ها به سطح پوست (مرحله ی چهارم)
- دردناک شدن فیستول های ایجاد شده (مرحلهی چهارم)
- تورم دردناک ناحیه ی تناسلی خارجی (در مواردی)
- تنگ شدن مقعد و دفع دردناک مدفوع (در مواردی)نکته
- ضایعه ی اولیه معمولاً ظرف یک تا سه هفته پس از انتقال بیماری ایجاد می شود.
- ممکن است ضایعه ی اولیه آن قدر کوچک یا زودگذر باشد که اصلاً مورد توجه قرار نگیرد.
- علایم مرحله ی دوم بین ۱۰ تا ۳۰ روز بعد از بروز ضایعهای اولیه آشکار میشوند.
درمان لنفوگرانولوم ونروم چیست؟
- انجام اقدامات تشخیصی اولیه نظیر معاینات بالینی و بررسیهای آزمایشگاهی
- تجویز آنتی بیوتیک مناسب طبق تجویز پزشک
- مصرف سولفاطبق دستور پزشکنکته: دورهای درمان این بیماری با توجه به شدت عفونت از ۷ تا ۳۰ روز متغیر است.