سندرم کاوازاکی یا بیماری کاوازاکی چیست؟
سندرم کاوازاکی یا بیماری کاوازاکی (به انگلیسی: Kawasaki syndrome) شایع‌ترین واسکولیت دوران کودکی است و بیشتر در کودکان کمتر از ۵ سال بروز می‌کند. شیوع بیماری بین ۳-۸/۰درصد می‌باشد. نسبت مونث به مذکر ۳۷/۱ است.
این بیماری اولین باردرسال ۱۹۶۷ درژاپن توضیح داده شد. بعضی ازکودکان مبتلا به بیماری کاوازاکی، بدون درمان خود بخود بهترمی شوند، درحالی که ٪۲۵-۱۵ دچارصدمه به عروق کرونرمی گردند. دربیماری کاوازاکی بسیاری ازعروق دچار آسیب می‌شوند، اما عروق کرونربیشترصدمه می‌بینند که باعث شده بیماری کاوازاکی یکی ازعلل عمدهٔ بیماری قلبی دردوران کودکی (بعد ازتولد) باشد.
سندروم کاوازاکی، یکی از سندرم هایی است که اغلب در کودکان زیر پنج سال رخ می دهد.کاوازاکی یک بیماری است که طی آن دیواره شریان ها دچار ورم و التهاب می شود.
عروق کرونر از جمله شریان هایی است که در بیماری کاوازاکی ملتهب می شوند. عروق کرونر، خون را برای تغذیه به عضله قلب می رسانند.
همچنین در این عارضه ، غدد لنفاوی پوست و غشای مخاطی دهان و بینی و گلو نیز دچار التهاب می شود.نشانه اصلی بیماری کاوازاکی تب بدون منشا مشخص است.
مرحله اول
۱٫ تب بالا که به طور معمول بیش از ۵ روز طول می کشد
۲٫قرمز شدن شدید چشم ها (ورم ملتحمه ) بدون ترشحات
۳٫بروز جوش های قرمز رنگ (راش) در بدن و در ناحیه تناسلی
۴٫قرمزی، خشکی و ترک خوردن لب ها و ورم و قرمز شدن زبان (زبان توت فرنگی)
۵٫ورم و قرمزی پوست کف دست، پا، غدد لنفاوی گردن و قسمت های دیگر بدن
۶٫کج خلقی
مرحله دوم
لایه لایه شدن قسمتی از پوست دست و پا به خصوص نواحی سر انگشتان دست و پا که به صورت صفحات بزرگ جدا می شود.
درد مفاصل
اسهال
استفراغ
درد شکم
مرحله سوم
در این مرحله از بیماری، علایم به آرامی از فرد دور می شود، مگر آنکه عوارض آن پیشرفت کند.
علت بیماری
علت این بیماری ناشناخته‌است، گرچه عوامل عفونی، عوامل محیطی( از جمله مهمترین این عوامل قرار گرفتن در تنگنا و فشار عصبی و ترس فرار کردن از موقعیت های تنش زا)، توکسین‌ها و سوپرآنتی‌ژن‌ها ممکن است نقش داشته باشند .
علائم بیماری کاوازاکی
علائم بیماری کاوازاکی عباتند از:
- تبی که حداقل ۵ روز طول می کشد.
- قرمزی چشم ها
- اختلالات پوستی
- ورم، قرمزی و ترک خوردن لب ها و زبان
- ورم و قرمزی دست ها و پاها
- ورم کردن غدد لنفاوی در گردن
عوامل خطر ابتلا به این بیماری
– سن:
کودک زیر پنج سال شانس بالایی برای ابتلا به این بیماری دارد.
– جنسیت:
کودکان پسر کمی بیشتر از کودکان دختر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
– نژاد:
کودکان آسیایی مانند ژاپن و کره بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قرار دارند.
تشخیص
معمولا تشخیص این بیماری، با رد کردن برخی بیماری ها است که علائم مشابه و مشترک دارند، مانند:
– تب مخملک که توسط باکتری استرپتوکوک ایجاد می شود و تب و لرز و گلودرد ایجاد می کند.
– آرتریت رماتوئید نوجوانان
– سندروم شوک سمی
– سرخک
پس از رد بیماری های مشترک، پزشک معاینه بالینی انجام می دهد و یک سری تست های تشخیصی را تجویز می کند مانند:
– آزمایش ادرار
– آزمایش خون
– نوار قلب: تکانه های الکتریکی عضله قلب اندازه گیری می شود، زیرا بیماری کاوازاکی می تواند ریتم قلب را تغییر دهد.
– اکوکاردیوگرام: در این تست از تصاویر سونوگرافی استفاده می شود تا عملکرد قلب مشخص شود و شواهدی مبنی بر عملکرد صحیح عروق کروز قلب به دست آید. در ابتدای این بیماری باید اکوکاردیوگرافی انجام شود و دو ماه بعد تکرار شود. در صورت طبیعی بودن اکوکاردیوگرافی دوم، احتمال بروز مشکل قلبی به علت بیماری کاوازاکی بعید به نظر می رسد.
درمان این بیماری
هدف از درمان اولیه، پایین آوردن تب و التهاب است تا آسیب های وارده کاهش پیدا کند.
گاماگلوبولین:
تزریق پروتئین های ایمنی (گاما گلبولین) از طریق رگ (داخل وریدی) خطر ابتلای فرد به مشکلات عروق کرونر را کاهش می دهد.
آسپیرین:
مصرف آسپرین، التهاب فرد را کاهش می دهد. همچنین درد و التهاب مفاصل را در فرد کمتر می کند. مصرف آسپرین در کودکان با محدودیت هایی روبرو است، اما پزشکان اغلب برای درمان این بیماری، این دارو را برای کودکان تجویز می کنند.
عوارض بیماری کاوازاکی
در صورت عدم درمان مناسب احتمال عارضه قلبی وجود دارد و به طور کلی طبق آمار ۲ درصد از بیماران از التهاب عروق کرونر و عوارض آن از بین می روند. در ابتدای این بیماری باید اکوکاردیوگرافی انجام شود و سپس ۲ ماه بعد تکرار شود در صورت طبیعی بودن اکوکاردیوگرافی دوم احتمال بروز مشکل قلبی در این دسته بیماران به علت بیماری کاوازاکی بسیار بعید می باشد
پیگیری
بیمار دچار بیماری کاوازاکی طبق توصیه انجمن قلب امریکا باید در بدو تشخیص و شش تا هشت هفته بعد از تشخیص از نظر احتمال عوارض درگیری عروق کرونر تحت اکو کاردیوگرافی قرار بگیرد و برنامه نحوه تکرار اکوی قلبی ، لزوم انجام تست ورزش یا آنژیوگرافی و ادامه درمان با دوز ضد انعقادی آسپیرین، بستگی به سطح خطر قرار گرفته در آن دارد.