بیماری پیسی (برص) یا بیماری ویتیلیگو / علت ،علائم،عوارض و درمان بیماری پیسی

پیسی، بَرَص، لک و پیس یا ویتیلیگو (Vitiligo) یک اختلال تولید رنگدانه است که در آن ملانوسیت‌ها (سلولهایی که رنگدانه تولید می‌کنند) در قسمتهایی از پوست، غشاهای مخاطی و شبکیه تخریب شده‌اند. در نتیجه لکه‌های سفید پوست درنواحی مختلف بدن ظاهر می‌شوند. مویی که در نواحی مبتلا به پیسی رشد می‌کند معمولاً سفید می‌شود.

علّت بیماری پیسی شناخته نشده‌است، اما پزشکان چندین نظریه متفاوت مطرح کرده‌اند. یک تئوری این است که افراد پادتنهایی (آنتی‌بادی‌هایی) تولید می‌کنند که ملانوسیت‌های بدن خودشان را تخریب می‌کند. تئوری دیگر این است که ملانوسیتها خود به خود تخریب می‌شوند. درنهایت بعضی افراد گزارش کرده‌اند که یک رخداد منفرد از قبیل آفتاب سوختگی یا فشار روحی باعث بروز پیسی شده‌است ولی مورد اخیر از نظر علمی ثابت نشده‌است.

 

 

گونه‌ها و زیرگونه‌های پیسی

متخصص پوست پس از تشخیص قطعی ابتلا به پیسی گونه و زیرگونه آن را نیز تعیین می‌کند.

گونه‌های پیسی: اکثر پزشکان امروزه به وجود دو نوع پیسی قائل هستند:

پیسی منطقه‌ای یا سگمنتال (پیسی یک طرفه یا موضعی)

بر روی یک قطعه از بدن، برای مثال پا، صورت یا بازو، ایجاد می‌شود.
موهای حدود نیمی از بیماران مبتلا، در نقاطی مانند سر، ابرو یا مژه، تغییر رنگ می‌دهد و سفید می‌شود.
پیسی سگمنتال غالباً در سنین پایین بروز می‌یابد.

این گونه از بیماری غالباً حدود یک سال یا بیشتر یشرفت می‌کند و سپس پیشرفت آن متوقف می‌شود.

پیسی غیرسگمنتال یا غیرموضعی (پیسی دوطرفه، پیسی ولگاریس یا همه‌گیر، پیسی عمومی)

این نوع پیسی شیوع بالاتری دارد.

بر روی هر دو سمت بدن، برای مثال هر دو دست یا هر دو زانو، ایجاد می‌شود.
غالباً از دست، نوک انگشت، مچ دست، اطراف چشم یا دهان یا روی پا شروع می‌شود.

سرعت تغییر رنگ پوست در ابتدای بیماری غالباً بیشتر است، سپس وقفه ایجاد می‌شود و پس از مدتی معمولاً دوباره تخریب رنگدانه‌ها شروع می‌شود. این چرخه شروع و توقف معمولاً تا پایان حیات بیمار ادامه می‌یابد.
تغییر رنگ پوست معمولاً گسترش می‌یابد، به مرور قابل توجه‌تر می‌شود و بخش بزرگتری را می‌پوشاند.

 

به هیچ طریق نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چه مقدار از پوست تغییر رنگ خواهد داد. تغییر رنگ ایجاد شده ممکن است سالیان سال باقی بماند. برخی بیماران با بزرگ شدن لک‌ها و ایجاد لک و پیس‌های جدید روبرو می‌شوند. پوست به ندرت رنگ طبیعی خود را بازمی‌یابد.

رنگ پوست چطور بوجود می‌آید؟

ملانین، رنگدانه‌ای است که عامل تعیین کننده رنگ پوست، مو و چشم‌های ما می‌باشد و توسط سلول‌هایی به نام ملانوسیت (سلول‌های رنگدانه‌ساز) تولید می‌شود. اگر این سول‌ها از بین بروند و یا نتوانند رنگدانه ملانین را تولید کنند، رنگ پوست روشن‌تر شده و یا بطور کلی سفید می‌شود.

شایع ترین مناطق درگیری پوستی عبارتند از:

صورت،

لب ها

دست ها

بازوها

پاها

نواحی تناسلی.

 

مشخصات ویتیلیگویا پیسی:

ویتیلیگو در هر سنی ممکن است ظاهر شود. در هر دو جنس زن و مرد دیده می شود. آغاز بروز ویتیلیگو ممکن است از دوران شیرخوارگی باشد، اما تا اوایل دهه دوم عمر فرصت ظهور و بروز دارد. ویتیلیگو شروع ناگهانی دارد. ضایعات آن به صورت لکه‌های سفید در نواحی دستها، پاها، صورت و تنه ممکن است به وجود آید. این لکه‌های سفید فوق العاده به آفتاب حساسیت نشان می دهند. شکل و اندازه لکه‌ها متغیر است. سیر عارضه ویتیلیگو از ماهها تا سالها ممکن است ادامه داشته باشد. پیشرفت و پسرفت لکه‌های سفید تابع قانون خاصی نیست و در هر حال ممکن است بهبودی خودبه‌خودی وجود داشته باشد.

 

نشانه های ویتیلیگو چه هستند ؟

 

معمولاً افراد مبتلا به ویتیلیگواول از همه به لکه های سفید (پیگمانتاسیون) روی پوستشان توجه می کنند . این لکه ها بیشتر از همه در مناطق در معرض نور از قبیل دستها پاها بازوها ، صورت و لبها شایع هستند . دیگر نقاط شایع لکه های سفید عبارتند از زیر بغل و کشاله ران ، اطراف دهان و چشم ، پره های بینی ، ناف و نواحی تناسلی .

ویتیلیگو معمولاً به یکی از سه الگوی زیر ظاهر می شود : در یک الگو (الگوی کانونی) ناحیه بدون رنگدانه به یک یا تعداد معدودی ناحیه محدود می شود . بعضی افراد نواحی بدون رنگدانه را در یک سمت بدن خود دارند (الگوی سگمنتال). اما در بیشتر افراد مبتلا به ویتیلیگو نواحی فاقد رنگدانه در قسمتهای مختلف بدن بوجود می آید (الگوی ژنرالیزه). علاوه بر لکه های سفید روی پوست، ممکنست افراد مبتلا به ویتیلیگو سفید شدن زودرس موهای سر، ابروها و ریش را داشته باشند. افراد با پوست تیره ممکنست متوجه فقدان رنگ در ناحیه ای در داخل دهانشان بشوند.

 

دلیل پیدایش پیسی چیست؟

پیدایش پیسی نتیجه از بین رفتن سلول‌های رنگدانه‌ساز پوست است که دلیل آن ناشناخته است. ولی چهار تئوری اصلی دراین زمینه وجود دارد:

۱) سلول‌های عصبی که بطور غیرطبیعی فعال شده‌اند ممکن است با تولید مواد سمی‌به سلول‌های رنگدانه‌ساز آسیب برسانند.

۲) سیستم ایمنی بدن ممکن است در موقع دفاع از بدن در مقابل یک ماده خارجی، رنگدانه پوست را نیز از بین ببرد.

۳) سلول‌های رنگدانه ساز ممکن است عامل از بین رفتن خودشان باشند. یعنی زمانی که رنگدانه در حال ساخته‌شدن است، مواد زایدی نیز در کنار آن تولید می‌شوند که سمی‌بوده و قادر به از بین بردن خود سلول‌ها است.

۴) وجود یک نقص ارثی موجب حساس شدن سلول‌های رنگدانه‌ساز به آسیب و در نتیجه از بین رفتن‌ آنها می‌شود.

 

 

علایم شایع

 

ماکول ها (نواحی کوچکی بارنگ متفاوت از پوست ) یا لکه هایی با مشخصات زیر:

– صاف ، سفید و غیرقابل لمس با انگشتان هستند.

– گسترش یافته ، نواحی بسیار بزرگ ، با شکل نامنظم و بدون رنگی را تشکیل می دهند.

– معمولاً در هر دو طرف بدن و تقریباً در جای مشابهی قرار دارند.

– قطر آنها از ۳-۲ میلی متر تا چند سانتی متر متفاوت است .

– باعث آزار و خارش نمی شوند.

– اختلال باعث خاکستری شدن زود هنگام مو می گردد.

علت ها و دلایل ابتلا به پیسی

پیسی پی‌آمد مرگ سلول‌هایی به نام ملانوسیت است که به پوست و مو رنگ می‌دهند. دانشمندان اطلاع کاملی از دلیل مرگ این سلول‌ها ندارند. پیسی همه‌گیر یا دوطرفه را می‌توان نوعی بیماری خودایمنی به شمار آورد. بیماری خودایمنی زمانی بروز می‌یابد که بدن بخشی از خود را به اشتباه بیگانه در نظر می‌گیرد، به عنوان موجودات خارجی به آن حمله می‌کند و سلول‌های آن ناحیه را از بین می‌برد.

بر اساس یافته‌های پژوهش‌های انجام شده، ابتلا به پیسی یک طرفه یا منطقه‌ای دلیل دیگری دارد که به نظر می‌رسد در اختلال سیستم عصبی بدن ریشه داشته باشد.

 

نشانه‌ها و علائم

با توجه به این که پیسی باعث تغییر رنگ و سفید شدن پوست می‌شود، متخصصین پوست این بیماری را “از بین رفتن رنگدانه‌ها” یا “دی پیگمانتاسیون” می‌گویند. احتمال از بین رفتن رنگدانه‌ها در هر نقطه‌ای از بدن از جمله بخش‌های زیر وجود دارد:

• پوست
• مو (موی سر، ابرو، مژه، ریش)
• داخل دهان
• ناحیه تناسلی

 

پوست اکثر بیماران مبتلا به پیسی تغییر رنگ می‌دهد؛ پوست مبتلا گاهی بسیار روشن‌تر می‌شود و در بعضی موارد نیز کاملاً سفید می‌گردد. بسیاری از بیماران با هیچ نشانه و علامت دیگری مواجه نمی‌شوند و در شرایط جسمی خوبی قرار دارند.

 

البته درصدی از بیماران نیز از خارش یا دردناک بودن پوست تغییر رنگ داده شکایت دارند. زندگی کردن با این بیماری، فارغ از میزان تغییر رنگ یا نوع آن، به بروز علائم دیگری چون کاهش اعتماد به نفس و خودباوری و افسردگی دامن می‌زند که غلبه بر آنها می‌تواند دشوار باشد.

 

درصد افراد مبتلا به پیسی

حدود یک تا دو درصد جمعیت دنیا یا (۵۰–۴۰ میلیون نفر)، به بیماری پیسی مبتلا هستند. ۹۵٪ افراد قبل از ۴۰ سالگی علائم را نشان داده‌اند. بیماری تمام نژادها و هر دو جنس را یکسان تحت تأثیر قرار می‌دهد. به‌نظر می‌رسد پیسی در افراد مبتلا به بیماریهای اتوایمیون شایعتر است. این بیماریهای اتوایمیون عبارت‌اند از: پرکاری غده تیروئید، نارسایی قشر غده فوق کلیه، آلوپسی آره آتا و آنمی پرنسیوز.

پیسی می‌تواند بیماری ارثی باشد یعنی در بین افراد فامیل بروز کند کودکانی که والدینشان مبتلا به این بیماری هستند بیشتر احتمال ابتلا به پیسی دارند. با این حال بیشتر کودکانی که یکی از والدینشان مبتلا به پیسی باشند به بیماری مبتلا نمی‌شوند و بیشتر افراد مبتلا به پیسی سابقه‌ای از این بیماری را در فامیل ندارند.

 

پیسی چگونه پیشرفت می‌کند؟

وسعت، دوره و شدت از دست رفتن رنگدانه در اشخاص مختلف متفاوت است. افرادی که پوست روشنی دارند معمولاٌ در تابستان متوجه تفاوت رنگ مابین نواحی مبتلا و سایر نقاط سالم پوست که برنزه شده‌اند، می‌شوند. پیسی در افراد با پوست تیره بسیار واضح تر از روشن پوستان است در موارد شدید ممکن است رنگدانه در همه جای پوست از بین برود و پوست یکسره سفید شود.

هیچ راهی برای پیش‌گویی این که هر فرد چقدر رنگدانه از دست خواهد داد و یا اینکه بیماری وی چقدر طول خواهد کشید وجود ندارد.
یک لک پیسی به صورت ناحیه‌ای به رنگ سفید شیری رنگ دیده می‌شود. با این حال میزان تخریب رنگدانه در هر لک می‌تواند با سایر لک ها متفاوت باشد. در یک لک ممکن است سایه های مختلفی وجود داشته باشد و نیز یک ناحیه تیره‌تر، نواحی سفید شده را احاطه کرده باشد.

پیسی اغلب با از دست رفتن ناگهانی رنگدانه در یک نقطه از پوست شروع می‌شود. این فرآیند می‌تواند ادامه یابد و یا به دلایل ناشناخته، خود به خود متوقف شود. دوره‌های از دست رفتن رنگدانه و متعاقب آن ثابت ماندن رنگ لک و دوباره از دست رفتن رنگدانه به طور مدوام تکرار می‌شوند.

بازگشت خودبه خودی رنگ به لک‌های سفید شده خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد. بعضی از بیماران که تصور می‌کنند بیماریشان خوب شده، در واقع تمام رنگدانه پوست خود را از دست داده و پوستشان یک دست سفید شده است. گرچه رنگ پوست این افراد یک دست سفید شده ولی آنها باز هم به پیسی مبتلا هستند.

 

تشخیص پیسی توسط متخصص پوست

چنانچه متخصص پوست احتمال دهد که بیمار مبتلا به پیسی است، اقدام‌های زیر را انجام خواهد داد:

بررسی سابقه پزشکی و مطرح کردن پرسش‌هایی مانند سابقه وجود این بیماری در خانواده
انجام معاینه و بررسی دقیق پوست تغییر یافته

آزمایش خون نیز به منظور ارزیابی عملکرد غده تیروئید و اطمینان از سلامتی آن انجام می‌شود؛ چرا که افراد مبتلا به پیسی غالباً دچار بیماری خودایمنی تیروئید نیز هستند. بنابراین در آزمایش خون مشخص خواهد شد که آیا تیروئید سالم است یا خیر. اگر بیماری تیروئید وجود داشته باشد، با روش‌های درمانی موجود می‌توان با موفقیت آن را کنترل نمود.

 

 

درمان

ایران موفق به درمان قطعی بیماری ویلتیگو (لک و پیس) شده است. این روش برای اولین بار در دنیا در ایران توسط پژوهشکده رویان ارائه شده است. محققان ایرانی با جداسازی سلول‌های ملانوسیت از نواحی سالم پوست و تفکیک آنها در آمایشگاه، آن‌ها را به محل‌های فاقد رنگدانه تزریق می‌کنند.

پس از ۲–۳ هفته، رنگدانه سازی در پوست شروع می‌شود. این در حالی ست که در روش‌های خارجی برای درمان این بیماری، تزریق از طریق تاول ایجاد شده و ایجاد خراش روی نقاط فاقد رنگدانه و استفاده از اشعهٔ ماورای بنفش استفاده می‌شود که ممکن است منجر به سرطان شود.به گفتهٔ دکتر حمید گورایی این روش کاملاً بی خطر بوده و رد پیوند آن منتفی است.

حدود ۶۰۰ هزار نفر در ایران به این بیماری مبتلا هستند که ۲۰۰ هزار نفر از آنان به هیچ دارویی پاسخ مناسب نمی‌دهند. اما با روش جدید پژوهشگران ایرانی، همهٔ بیماران به طور صد در صد معالجه خواهند شد.

هدف اصلی در درمان‌های رایج ویتیلیگو، بهبود وضعیت ظاهری پوست است و روند درمان نیاز به زمان طولانی دارد که معمولاً ۶ تا ۱۸ ماه به طول می‌انجامد، انتخاب نوع درمان به تعداد، محل و گستردگی ضایعات بستگی دارد.

استروئید موضعی می‌تواند در برگرداندن رنگ پوست به لکه‌های سفید کمک کند، به خصوص اگر این درمان در مراحل اولیه بیماری شروع شود. درمان باید حداقل تا ۳ ماه ادامه یابد تا بهبود قابل ملاحظه ایجاد شود.

با وجود آن که استفاده از لیزر و نور درمانی (فتوتراپی) می‌تواند عوارضی را برای شخص به همراه داشته باشد (بخصوص برروی پوست نواحی سالم)، در مواردی که بیماری شکل گسترده‌ای دارد، انتخاب دیگری برای درمان لکه‌های پوستی باقی نمی‌ماند.

یک روش دیگر در موارد مقاوم به درمان عبارت است از بی‌رنگ کردن باقیمانده پوست بدن تا با لکه‌های سفید همرنگ شود. این روش درمانی برای بیمارانی که حداقل ۵۰٪ پوست آنها گرفتار است، توصیه می‌شود. به علاوه روش‌های دیگری هم به صورت موقت می‌توانند در این بیماران مؤثر باشند مانند استفاده از پوشاننده‌های پوست با مواد آرایشی یا خالکوبی کردن منطقه درگیر تا همرنگ پوست شود.

 

پیسی یا برص یا ویتیلیگو یک بیماری پوستی است که در آن لک های سفید رنگ به دلیل از دست رفتن رنگدانه پوست بوجود می‌آیند، این ضایعات در هر جایی از بدن ممکن است دیده شوند. معمولاً در هر دو طرف بدن بطور قرینه لک های متعدد سفید و شیری رنگ دیده می‌شود.

 

پیسی چگونه درمان می‌شود؟

نخستین و مهم‌ترین راهکار مقابله با بیماری پیسی افزایش آگاهی در مورد این بیماری است، به علاوه در ارتباط بودن با دیگر افراد مبتلا به پیسی نیز روحیه بیمار را بهبود می‌بخشد و امکان بهره‌مندی از تجربه‌ها و توصیه‌های ارزشمند هم‌دردان را فراهم می‌کند.

گاهی بهترین درمان برای پیسی این است که اصلاً هیچ درمانی انجام نشود. در افرادی که پوست روشنی دارند اجتناب از برنزه شدن پوست طبیعی بدن، مانع از پیدایش تضاد رنگ و در نتیجه مخفی ماندن لک‌های پیسی خواهد شد. پوست سفید مناطق مبتلا به این بیماری هیچگونه دفاعی در برابر نور خورشید ندارند.

این نواحی خیلی به راحتی دچار آفتاب سوختگی می‌شوند. روی تمام نواحی مبتلا به ویتیلیگو که توسط لباس پوشانیده نمی‌شوند باید یک ضد آفتاب مناسب با SPF حداقل برابر ۱۵ مالیده شود و برای جلوگیری از آفتاب سوختگی، از قرار گرفتن در معرض خورشید در ساعات حداکثر تابش (۱۰ صبح تا ۴ عصر) خودداری شود.

پنهان کردن لک‌های پیسی توسط کرم پودر، فرآورده‌های برنزه کننده (که بدون نیاز به نور آفتاب پوست را برنزه می‌کنند) یا سایر رنگ‌ها، کاری آسان و بی خطر است که سبب می‌شود این بیماری کمتر به چشم بیاید. امروزه مواد آرایشی مقاوم در برابر شستشو (واترپروف) که تقریباٌ با تمام انواع رنگ پوست قابل انطباق هستند، در فروشگاه‌های عرضه محصولات بهداشتی آرایشی وجود دارند. مهارت در استفاده از این مواد به تدریج به دست می‌آید و افراد به خوبی قادر خواهند بود پوست ناحیه مبتلا را به رنگ اطراف درآورند.

این رنگها به تدریج از روی پوست محو می‌شوند و بنابراین نیاز به تکرار دارند. شیرها و کرم‌های برنزه کننده محتوی یک ماده شیمیایی به نام «دی هیدروکسی استون» که برای رنگین کردن پوست نیازی به وجود ملانوسیت‌ها ندارند. رنگ ناشی از این فرآورده‌ها هم به تدریج محو می‌شوند، زیرا با هر بار ریزش سلول‌های مرده از روی پوست، بخشی از این رنگ نیز با آنها از پوست جدا می‌شود.

هیچ یک از این روش‌هایی که نام برده شد بیماری را درمان نمی‌کنند ولی می‌توانند موجب بهبود ظاهر شخص شوند. خالکوبی پوست در نواحی کوچک ممکن است مفید باشد.

اگر از ضد آفتاب‌ها و رنگدانه‌های پوشاننده کاری بر نیاید، پزشک شما ممکن است درمان دیگری را به شما پیشنهاد کند. این درمان می‌تواند شامل بازگرداندن طبیعی و یا از بین بردن باقی مانده رنگدانه باشد. هیچیک از روش‌های بازگرداندن رنگدانه درمان کامل و دایمی‌محسوب نمی‌شود.

● بازگرداندن رنگدانه
▪ کورتون موضعی

داروهای موضعی حاوی کورتون ممکن است در بازگرداندن رنگدانه به نواحی کوچک مبتلا به پیسی مؤثر باشند. این داروها باید همزمان با سایر درمان‌ها به کار برده شوند مصرف طولانی این داروها می‌تواند موجب نازک شدن پوست و حتی پیدایش ترک‌های پوستی در بعضی نواحی شوند. بنابراین استفاده از آنها باید حتماً تحت نظارت متخصص پوست باشد.

 

پووا PUVA:

در این روش درمان، دارویی به نام پسورالن به بیمار داده می‌شود، این ماده شیمیایی پوست را نسبت به نور خورشید بسیار حساس می‌کند. سپس پوست، تحت تابش نوع خاصی از نور ماوراء بنفش به نام UVA قرار می‌گیرد. دستگاه‌های درمانی ویژه‌ای برای این نوع درمان لازم هستند که همه جا در دسترس نمی‌باشند.

در صورت عدم دسترسی به این دستگاه‌ها، می‌توان از نور آفتاب که دارای UVA می‌باشد استفاده کرد. البته امکان تنظیم دقیق مقدار اشعه تابیده شده در صورت استفاده از نور آفتاب وجود ندارد و لذا خطر سوختگی پوست در این روش بیشتر است. وقتی پیسی خیلی محدود است، پسورالن را می‌توان بر روی پوست مبتلا مالیده و سپس بیمار را در معرض تابش UVA قرار داد.

با این حال معمولاً پسورالن را به صورت قرص خوراکی به بیمار می‌دهند در این روش درمانی بین ۵۰ تا ۷۰ درصد شانس برگشتن رنگدانه به پوست صورت، بدن، بازوها، ران و ساق پاها وجود دارد. دست‌ها و پاها خیلی کم به این نوع درمان پاسخ می‌دهند. معمولاٌ حداقل یک دوره درمان یک ساله به صورت ۱ تا ۳ بار در هفته لازم است. پووا فقط باید توسط متخصص پوست و تحت شرایط کنترل شده صورت گیرد. عوارض جانبی پووا شامل واکنش‌های مشابه آفتاب سوختگی هستند. در صورت استفاده طولانی مدت، بر روی پوست کک‌مک بوجود آمده و پوست مستعد ابتلا به سرطان می‌شود.

از آنجا که انواع پسورالن موجب افزایش حساسیت چشم نسبت به نور خورشید می‌شوند، استفاده از عینک‌های آفتابی محافظ در برابر UVA از شروع درمان تا غروب آفتاب در همان روز ضرورت تام دارد. دلیل محافظت از چشم‌ها، پیشگیری از ابتلاء زودرس به آب مروارید است معمولاً ازPUVA برای بچه‌های زیر دوازده سال، زنان باردار یا شیرده و یا افراد مبتلا به بعضی از بیماری‌های خاص استفاده نمی‌شود.

 

اشعه ماوراءبنفش:

طیف بسیار محدودی از اشعه ماوراء بنفش B قدرت تحریک سلول‌های رنگدانه‌ساز را داشته و در درمان پیسی مفید می‌باشد. این طیف اشعه تنها توسط لامپ‌های مخصوص و یا سیستم لیزر تولید می‌گردد. عوارض این روش بسیار کم بوده و در بچه‌ها نیز قابل استفاده است.

 

پیوند پوست:

انتقال پوست از نواحی طبیعی به نواحی سفید شده فقط در موارد تعداد محدودی از بیماران مبتلا به پیسی امکان پذیر می‌باشد. معمولاً این روش موجب بازگشت کامل رنگ به نواحی مبتلا نمی‌شود.

 

از بین بردن رنگدانه باقی مانده:

در بعضی از بیماران که بیماری پیسی وسعت زیادی پیدا کرده است، عملی‌ترین روش درمان، رنگ زدایی از نواحی طبیعی پوست و یکدست کردن رنگ آن است. در این روش از یک ماده شیمیایی به نام”roquinone Monobenzylether Of Hy” یا از اشعه لیزر استفاده می‌شود. این روش درمان حدود یک سال به طول می‌انجامد. معمولاًاز بین رفتن رنگ پوست در این روش دایمی‌ و برگشت ناپذیر است. لذا بیماران باید اکیداً از تماس با نور آفتاب اجتناب نمایند.

 

پیسی در کودکان چگونه درمان می‌شود؟

معمولاً در کودکان از روش‌های درمان شدید و تهاجمی‌استفاده نمی‌شود. در بیماران خردسال استفاده از ضدآفتاب و پوشانیدن لک‌ها با مواد رنگ کننده بهترین درمان است. کورتون‌های موضعی را هم با احتیاط زیاد می‌توان بکار برد. از «پووا» معمولاً تا سن ۱۲ سالگی استفاده نمی‌شود، اما در این دوره سنی نوعی از اشعه ماوراءبنفش به نام ماوراءبنفش B با طیف باریک نتایج قابل قبولی در درمان پیسی داشته‌است.

برای پیشگیری از گسترش یا عود پیسی چه می‌توان کرد؟

از آنجایی که علت این بیماری شناخته‌نشده‌است، راه مؤثری برای پیشگیری از آن وجود ندارد. نقش استرس‌های روحی در ایجا یا تشدید بیماری قطعاً مشخص نشده‌است. اگر چه بعضی از بیماران دوره‌های شدت بیماری را به این استرس ها ارتباط می‌دهند. در برخی بیماران هرگونه آسیب پوست (سوختگی، زخم، خراشیدگی، ضربه‌های مکرر) موجب پیدایش لک‌های پیسی در محل آسیب می‌شود. این دسته از بیمارن باید در مراقبت از پوست خود دقت بیشتری نمایند. نقش غذا در بروز بیماری مشخص نیست و در حال حاضر هیچ محدودیت غذایی خاصی به بیماران توصیه نمی‌شود.

 

شدت بروز این عارضه در افراد مختلف متفاوت است، گاهی تنها چند لکه روی پوست به وجود می‌آید، حال آن که گاهی بخش اعظمی از پوست بیمار سفید رنگ می‌شود. هر چند پیسی معمولاً بر پوست اثر می‌گذارد، اما هر نقطه‌ای از بدن که در آن رنگدانه وجود دارد نیز می‌تواند هدف این بیماری قرار بگیرد، برای مثال گاهی تکه‌هایی از مو سفید می‌شود، برخی داخل دهان‌شان تغییر رنگ می‌دهد و به سفیدی می‌زند؛ حتی ممکن است این تغییر رنگ ناخوشایند در چشم نیز بروز یابد.

 

خوشبختانه بیماری پیسی یا برص مسری و کشنده نیست، اما تردیدی نیست که تاثیر ناخوشایندی بر سبک زندگی بیمار می‌گذارد. بیماران غالباً اعتماد به نفس سابق را ندارند، دیگر تمایلی به بیرون رفتن با دوستان‌شان ندارند و دچار افسردگی جدی می‌شوند. پیسی عارضه‌ای است که در اکثر موارد مادام‌العمر است، بنابراین بیمار باید راهکارهای مدیریت بیماری و کنار آمدن با آن را فرابگیرد تا زندگی‌اش تحت الشعاع ابتلا به پیسی قرار نگیرد.

 

 

بیماری پیسی (برص) یا بیماری ویتیلیگو / علت ،علائم،عوارض و درمان بیماری پیسی