سلولهای اپیتلیال چیست؟ انواع سلولهای اپیتلیال
سلولهای اپیتلیال سلولهای فلسی بزرگ که در نمونه ادرار معمولی دیده می شوند . آنها سلولهایی نازک و هموار هستند و هسته کوچکی دارند . این سلولها معمولا ارزش زیادی در تشخیص ندارند و در صورتی که تعداد انها زیاد باشد نشان دهنده آلوده بودن نمونه ادرار است . در این سلولها بزرگترین سلولهای یک نمونه ادرار هستند
انواع سلول اپیتلیال در ادرار
اسکواموس(سنگفرشی ساده):
سلولهای خیلی بزرگ.هسته دایره ای شکل منظم و تقریبا در مرکز سلول وجود دارد.بیشتر نشانه وجود الودگی دستگاه ادراری خارجی میباشد.
ترانزیشنال(پوششی انتقالی):
کوچک تر از سنگفرشی هستند.در ادرار طبیعی دیده شده و مربوط به مثانه میباشد.هسته ان کوچکتر از سنگفرشی.غشای سلول واضح و گاها دارای دو هسته نیز میباشد.
این نوع اپی تلیال را نباید با wbc اشتباه گرفت.
رنال(کلیوی):
بیشتر در افراد سرطانی ومبتلا به عفونت ها والتهابات شدید دیده میشود.هسته شان کوچک است.شبیه اشک هستند و دارای یک زائده هستند که به شکل اشک درامده اند.
تمایز مستقیم سلول های اپیتلیال راه هوایی از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان
توانایی تولید سلول های اپیتلیال ریه و راههای هوایی از سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان (hBMSCs) می تواند درطب ترمیمی، مدل سازی بیماری ریوی، غربالگری دارو و مطالعات تکوین ریه انسان کاربرد داشته باشد. در این تحقیق، hBMSCs برای تمایز به سلولهای اپیتلیال راه هوایی در محیط کشت ویژه رشد سلول اپیتلیال راه هوایی ، از جمله ترانسفرین فاکتور رشد کراتینوسیتی ، عصاره هیپوفیز گاو، اپی نفرین، تری یدوتیرونین و رتینوئیک اسید کشت داده شدند. پروتئین سورفاکتانت C ( نشانگر خاص پنوموسیت نوع (IIو پروتئین مربوط به آن بعد از تمایز سلولهای اپیتلیال راه هوایی با ایمونوفلورسانس و وسترن بلات نشان داده شدند. پس از آن این سلول ها به یک مدل آسیب حاد ریوی منتقل شدند. نتایج نشان داد که سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان می توانند به سلول های اپیتلیال راه هوایی در شرایط خاص محیطی تمایز یابند، نتیجه پروتئین سورفاکتانت C در سلول های اپیتلیال راه هوایی تمایزیافته با استفاده از ایمونوفلورسانس و وسترن بلات مثبت بود و این سلول ها با موفقیت در راه های هوایی ریه آسیب دیده تجمع یافتند. در نتیجه، تحقیقات ما نشان می دهد که جمعیتی از سلول های اپیتلیالی راه هوایی می توانند به طور خاص از سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان ایجاد شوند و آن سلول های القایی ممکن است مجاز به شرکت در ترمیم بافت باشند.
بافت پوششی یا اپیتلیوم چیست؟
بافت پوششی یا اپیتلیوم(به انگلیسی: Epithelium) بافتی است که از سلولهای چندضلعی اجتماع یافته‌ای تشکیل شده‌است که پوشش سلولی سطوح خارجی و داخلی بدن از جمله پوست، دیوارهٔ رگ‌ها و حفره‌های کوچک را می‌پوشاند. بسیاری از غدد نیز از بافت پوششی تشکیل شده‌اند.
این بافت در بالای بافت همبند قرار گرفته‌است و این دولایه توسط غشای پایه از هم جدا می‌شوند. در زبان یونانی، اپی، به معنای روی یا بالای و تلی به معنای بافت میباشد. بافت‌های پوششی دارای رگهای خونی در اطراف خود نمی‌باشند و بنابراین از طریق نفوذ غذا از بافت‌های زیرین همبند، تغذیه می‌کنند.
بافت‌های پوششی می‌توانند به صورت خوشه‌ای از سلولها موجود باشند و به عنوان غدد درون‌ریز و غدد برون‌ریز عمل کنند. غدد درون‌ریز و برون ریز به شدت با رگهای خونی احاطه شده‌اند و از طریق آن تغذیه می‌کنند. در انسان بافت پوششی به عنوان یکی از ۴ بافت پایه به‌شمار می‌آید. ۳
بافت دیگر بافت‌های همبند، عضلانی و عصبی هستند. مادهٔ بین سلولی این بافت بسیار اندک است. اتصال بین سلولهای این بافت به دلیل وجود سلولهای چسبندگی، درهم‌فرورفتگی‌های غشا و اتصالات بین سلولی بسیار قوی است. غشای پایه شبکه‌ای از پروتیین‌های رشته‌ای و پلی ساکاریدهای چسبناک است
ساختار اصلی
سلولها در بافت پوششی به شدت به هم فشرده هستند وفضای خالی بسیار کم و کوچکی در میان آنها موجود میباشد. این سلولها صفحه‌ای پیوسته را که در بسیاری از نقاط توسط اتصال‌های محکم و دزموزوم‌ها به هم متصل شده‌اند را تشکیل می‌دهند. بافت پوششی، قسمت بیرونی و درونی پوست را تشکیل می‌دهد.
غشای پایه
سلولهای بافت پوششی بر روی غشای پایه قرار گرفته‌اند و که این غشا به عنوان داربستی عمل می‌کند که بافت پوششی می‌تواند به رشد و گسترش بپردازد و پس از جراحت‌ها خود را ترمیم کند. بافت پوششی دارای عصب نیست.
بافت پوششی توسط شکل سلولهایشان و هم چنین تعداد لایه‌های تشکیل دهنده به گروه‌های مختلف تقسیم می‌شوند. بافت پوششی که تنها ضخامت یک سلول را دارد به عنوان بافت پوششی ساده شناخته میشود. اگر دو یا چند سلول ضخامت بافت پوششی را تشکیل دهند به آن بافت پوششی طبقه‌دار گفته میشود. گونه‌ای دیگر از بافت پوششی نیز موجود است که به آن بافت شبه طبقه‌دار گویند.
بافت پوششی ساده
بافت پوششی ساده دارای ضخامت یک سلول میباشد و هر سلول در تماس مستقیم با غشای پایه است. این بافت معمولاً در جایی پیدا میشود که نیاز به جذب یا فیلترینگ باشد. ضخامت سد بافت پوششی این پروسه را نظم می‌بخشد. بافت پوششی ساده به طور عمومی بر اساس شکل آنها به گروه‌های مختلف طبقه‌بندی می‌شوند.
چهار گروه اصلی بافت پوششی ساده عبارتند از:
سادهٔ پولکی
سادهٔ مکعبی
سادهٔ ستونی
شبه طبقه‌دار
بافت پوششی طبقه‌ای
در این نوع از بافت پوششی، بیش از یک ردیف سلول بر روی غشای پایه قرار دارد. بر اساس شکل سطحی‌ترین سلولهای این بافت به انواع سنگفرشی (مانند پوست بدن)، مکعبی (مانند مجاری غدد عرق) و منشوری (مانند ملتحمه چشم) تقسیم می‌شوند.
بافت پوششی شبه طبقه‌ای
به دلیل متفاوت بودن شکل سلولهای هسته آنها در چند سطح قرار می‌گیرند. مانند مخاط نای که منشوری مطبق کاذب مژه دار میباشد.
وظایف
وظایف اصلی بافت پوششی عبارتست از:
پوشاندن و مفروش کردن سطوح مختلف بدن
جذب مواد (مثلا در روده‌ها)
ترشح مواد (در غدد)
حس
محافظت
تبادل گازهای تنفسی (در اتاقک‌های هوایی شش‌ها)